مقایسه الگو و شیوع پوسیدگی دندانی بین نوجوانان دیابتی و غیردیابتی

زمینه و هدف: دیابت یک بیماری متابولیک است که بواسطه خشکی دهان و افزایش قند بزاق می تواند اثرات مخربی در دهان و دندان داشته باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی میزان شیوع پوسیدگی های دندانی در نوجوانان دیابتی و تعیین ارتباط دیابت و پوسیدگی دندانی درنوجوانان دیابتی و غیر دیابتی در زنجان طی سال 1393 انجام شد.  روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی روی140  بیمار دیابتی  و 140 بیمار غیر دیابتی انجام گرفت. داده های مطالعه به کمک معاینه دندانپزشکی، مشاهده و پرسشنامه که شامل اطلاعات دموگرافیک نوجوانان، وضعیت تحصیلی و میزان بهداشت دهان ایشان بود جمع آوری گردید. تعداد دندانهای پوسیده، باقی مانده ، از دست رفته و پر شده و ساختارهای پروتزی ثبت گردید. داده ها توسط آزمونهای آماری تی مستقل و مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  یافته ها: اختلاف معنی داری بین میانگین DMFT در گروه دیابتی و غیر دیابتی وجود داشت (p =.000).  بین میزان پوسیدگی و از دست رفتن دندانها ی نوجوانان دیابتی در مقایسه با غیر دیابتی ها تفاوت آماری معنی داری وجود دارد. اما تفاوت آماری معنی داری در میزان پر کردگی دندان در دو گروه وجود نداشت. نتیجه گیری: شیوع بالای پوسیدگی دندانی و از دست رفتن دندانی در نوجوانان دیابتی به نیاز بالای مردم منطقه برای ارزیابی مناسب سلامت و درمان ایشان اشاره دارد. در این راستا می باید افراد با تجربه جهت آموزش دادن به مردم در رابطه با بهداشت دهان و دندان، مشکلات دهانی مرتبط با بیماری دیابت و ارزیابی های پیشگیرانه تربیت گردند.